25 jan 2013

Alzheimer (deel 2)






Ze at en dronk nauwelijks meer.
Haar ogen stonden wijd open
Ons bezoek was misschien teveel voor haar.
We waren met z'n drieën.
Ik gaf haar limonade.
Ze trok een pijnlijk gezicht en wees naar haar mond.
Het zoet deed pijn aan haar tanden
ik haalde water.

Ze was heel broos.
Haar handen koud.
Telkens hoorde ze geluiden en vroeg wat dat was.
Het waren gewone geluiden op de gang, zoals altijd.
We maakten foto's.

Veertien dagen later wilde ik haar de foto's laten zien, 
Ze waren goed gelukt.
Maar het was te laat.
's Nachts was ze om half vier gestorven.
Alleen.
Niemand was bij haar op dat moment
Ook geen verpleeghulp,
Het was weekend.

Toen ik haar zag leek haar gezicht bevroren 
zoals op een foto in een momentopname.
Het ene oog iets meer open, dan het andere.
Half slapend leek ze te zijn weggegleden.

Ik keek lang naar het dode gezicht.
De neus was vreemd spits en de huid onnatuurlijk bleek.
Het gezicht leek een stuk kleiner. 
De mond had nog een onveranderde vorm.

Ineens stonden er twee zwartgeklede mannen in de kamer.
Het waren mannen van een crematorium.
Mijn moeder moest 'klaargemaakt' worden.
De koeling stond al gauw te blazen.
Haar ogen die nog enigszins open stonden probeerden zij te sluiten.
Ik vond het wel mooi zo, die geloken ogen.
Toch werden er twee kapjes onder haar oogleden geschoven zodat ze dicht bleven.
De mannen tilden haar op om haar op een andere 'bed' te leggen. 
Deze had een harde ondergrond.
Er ging een schok door mij heen. 
Het was zo realistisch. 
Als een stijve plank hing ze tussen hemel en aarde, 
toen ze, licht als een veertje vastgehouden werd door die paar mannenhanden. 
Het grijze haar bungelde in sliertjes recht naar beneden. 
Ze lag nu op iets hards. 
Ook het 'kussen' was hard. 
Haar lichaam rustte nu op een klein puntje 
van haar achterhoofd, onderrug en voeten. 

Ik moet langzamerhand weer aan het werk.
Mijn haar wordt ook al grijs .
De vraag rijst wat heb ik van haar geleerd?
En wat wil ik nog betekenen voor mijn eigen kinderen?

Er is nu niets meer over dan een vaas met as.
Ik heb opeens de vrijheid haar in mijn gedachten te maken zoals ik wil.
Eigenlijk is dat al gebeurd.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten