Electronische muziek uit de jaren '80

Verslag uit een dagboek van Johanna d'Armagnac  ( ruwe versie uit 1980)

    

VOORWOORD: 

Thuis een kleine elektronische muziekstudio beginnen kan in 2013 iedereen.

Alles wat je nodig hebt is een computer met daarin geïnstalleerd
een aantal gratis muziekprogramma's.
Eenvoudig te downloaden vanaf een makkelijk te vinden website.

Wil je de noten zelf inspelen
dan heb je daar ook nog een (piano-)toetsenbord voor nodig.
Dat kost ongeveer 100 à 800 euro.
De uitgave voor een microfoon
(voor het opnemen van echte geluiden van bijvoorbeeld
een echte vleugel, gitaar, stem, etc.)
kun je net zo laag of hoog maken als je zelf nodig vindt.
Alles in een webwinkel met een creditcard te bestellen vanachter de computer.

En wil je uitbreiden met betere geluiden en meer opnamemogelijkheden,
dan koop je er software-instrumenten
en een uitgebreider opnameprogramma bij.
De uitgaven hiervoor zijn zeer overzichtelijk:
al met al kost dit de componist ca. € 2.000,-, inclusief geschikte computer. 

Toen wij in 1980 onze eerste kleine muziekstudio begonnen 

bestond die uit een elektrische piano (alleen al 2.000 gulden),
een monotone synthesizer,
een versterker en twee geluidsboxen,
een eenvoudig mengpaneel, een multitrackrecorder,
een tweesporen-masterrecorder, een cassettedeck,
veel verbindingssnoeren, magneetbanden en -cassettes,
een auto om van en naar de muziekwinkel te rijden
om apparatuur te vervoeren. Allemaal hardware.

Veel gedoe om alles te plaatsen en te laten werken.
Niet te vaak opnemen op de dezelfde tape,
dat ging ten koste van de geluidskwaliteit (ruis!),
de koppen van de recorders regelmatig demagnetiseren en schoonmaken,
veel gedraai aan de knoppen van de synthesizer
om een passend geluid te vinden en de positie van die knoppen
opschrijven om ook later dat geluid weer terug te vinden
(het bewaren van geluiden in zogenaamde presets
was toen alleen nog in de duurdere modellen mogelijk).
In die tijd kostte dat minimaal 15.000 gulden. 

En dat was nog maar een fractie van wat er later allemaal
aan uitbreidingen en vervangingen bij is gekomen.
Studiomonitorboxen, grotere mengpanelen,
duurdere galmapparaten, meersporenbandrecorders
en vooral heel veel synthesizers zijn er door onze handen gegaan:
Moogs, Oberheims, Yamaha's, Rolands, de Synergy.
Alleen dat laatste instrument al kostte 16.000 gulden,
nog afgezien van de geluidsuitbreidingen in de vorm van cartridges,
die apart per stuk moesten worden aangeschaft ….. 

Met de komst van midi (een universele muziekcomputertaal),
de eerste muziekcomputer en het masterkeyboord gekoppeld
aan meerdere synthesizer-, sampling- en pianomodules
verdween de multitrackrecorder langzaam uit beeld.
Geen gedonder meer met grote dure magneetbanden en ruisonderdrukkers.
Daarvoor in de plaats namelijk een 'sequenser'programma in de computer.
Dat registreerde alleen de de toets- en pedaalinformatie
van het keyboard, niet de geluiden zelf.
Opeens kon elke opname eindeloos overnieuw worden opgenomen.
Ingespeelde noten konden achteraf worden bewerkt
en toegewezen worden naar eventueel een
of meerdere andere synthesizer-, sampler- of pianogeluiden.
De computerschijfjes waarop alle informatie moest worden bewaard,
waren nog niet helemaal betrouwbaar,
maar al veel beter betaalbaar,
dus maakte je voor de zekerheid een kopie.
Goedkoper werd alles er niet door, wel makkelijker.
Op het laatst had onze studio in die tijd een waarde
van ongeveer 20.000 gulden. 

Toen we stopten met de muziek
hebben we veel apparatuur nog goed kunnen verkopen.
Daar is toen weer een vleugel voor teruggekomen.

Nu, vijftien jaar later zien we in onze computer
veel van onze instrumenten en geluiden kant en klaar
terug in digitale vorm, soms gratis,
soms voor een fractie van de prijs van toen.
Dat voelt vreemd. Ik weet niet of wij aan het begin
van ons muziekavontuur direct al over zoveel
mogelijkheden hadden willen beschikken.
De beperking van toen heeft denk ik
in creatief opzicht veel uitgemaakt.

M.  Oostenrijk, september 2013

1980

De hele tijd met geluiden bezig geweest. 

Weinig resultaat vanmiddag. 

Ik heb geen zin om me op te winden voor Tokio.

Zo’n componisten wedstrijd lijkt me niks. 

Ik zit met rare muziekproblemen. 

Voor M. een stuk gemaakt. 

Ik hoop dat het geschikt is om te zingen. 

We zijn ook naar Frank geweest 

om zijn nieuwe film te bekijken. 

Een film over het 100-jarig bestaan van de giro

Ik denk dat ik daar geen muziek voor heb. 

Weer bij Frank geweest. 

De muziek paste niet. 

M. uit zijn humeur. 

Hij vond dat hij energie had gestoken 

in iets wat hij te middelmatig vond. 

Ik moet nu voor Tokio gaan werken, 

en oefenen voor Nijmegen

waar ik moet optreden tijdens een popfestival 

Zoals gewoonlijk is het nu al weer 2 uur in de nacht.  

Gisteren naar een filmbedrijf in Hilversum. 

'Het concert' willen ze wel gebruiken, 

maar dan moet het ingekort worden. 

Op zich lijkt me dat niet zo erg. 

Het is raar 

dat mijn muziek voor film wordt gebruikt. 

Toch doen we dat omdat we misschien via dit, 

het tweede concert in een echte studio kunnen opnemen. 

Om 11 uur kwam m. 

zijn armen vol met apparatuur. 

We gaan oefenen voor Nijmegen, 
Amsterdam 
( een week in het Shaffy theater 
en ook ergens in Amsterdam noord), 

m.deed soms ook mee.

Haarlem, Delft, Leiden, IJmuiden. 

Het humeur is slecht.  

Nijmegen vind ik stom 

want het concert krijg ik niet goed. 

Deze keer ga ik maar eens in het rood. 

Rode broek en rood gestreept t-shirt.

Dat vinden ze daar in Nijmegen vast heel leuk. 

Het humeur is nog steeds slecht. 

Vannacht om 4 uur thuis. 

We waren erg moe, 

maar moesten nog alle apparatuur naar boven sjouwen.

Het was een bende daar in “Doornroosje”.

Popgroepen speelden vaak alleen maar hard. 

Er was ook een groep 

die de hele avond in de w.c. speelde.

Een vreemde locatie en ook erg klein.

Het was een punkband, ze speelden maar wat, wel grappig. 

Toen m. eindelijk klaar was 

met de stekkers en de snoeren kon ik gaan oefenen. 

Helaas. 

De akoestiek van de zaal was erg slecht.

Er liepen ook voortdurend mensen in en uit 

en waren met onduidelijke dingen bezig. 

Bovendien sloeg de zware band van beneden 

drie dubbel door de vloer. 

gelukkig mochten we uiteindelijk 

in de ‘theaterzaal’ spelen.

Dat was een aparte zaal dat afgesloten kon worden. 

Maar door al dat gedoe 

was het inmiddels al half twaalf geworden 

Ik was allang over mijn gebruikelijke spanning heen. 

De theaterzaal zat vreemd genoeg helemaal vol.

Iedereen wachtte tot ik ging spelen

want ik zat al een tijdje achter het toetsenbord op het podium

in afwachting tot m. klaar was.  

Hij was nog voortdurend bezig 

met het uitproberen van het geluid.

Hij bleef maar doorgaan terwijl 

het al doodstil was in de zaal.

Waarom voelde m. dat niet?

Daarom ging ik maar alvast spelen.

Terwijl ik speelde 

liep m. nog steeds met grote passen door de zaal

om telkens weer dat geluid te controleren 

op een gegeven moment 

klom hij zelfs bij mij op het podium 

om te vragen of ik alles wel goed kon horen. 

Maar ja, ik zat al te spelen 

en kon onderwijl niet over het geluid discussieren. 

Wat moest het publiek hier wel van denken?

Het begon meer op cabaret te lijken 

dan een serieuze muziek uitvoering.

Van de consternatie kreeg ik een black-out 

en moest me vreselijk concentreren 

om er weer in te komen…….

Vandaag is het stil. 

Het is zondag.

Vanmorgen om half 8 wakker. 

M. bellen om te wekken. 

Even opruimen en dan in de auto naar de Bloemstraat.  

M. neemt afscheid bij de dansgroep Bart Stuyf 

en gaat zich helemaal wijden aan de muziek.

Dat is een riskante beslissing 

omdat er dan veel geld wegvalt, 

alles moet nu van de muziek komen. 

Het is zaterdag. 

We ‘mogen’ eindelijk weer naar het café 

en hadden veel te bespreken. 

o.a. over de plaat die we willen maken.

Tijdens het gesprek moest ik wel even stoppen, 

omdat ik naar het portugese lied wilde luisteren 

wat door de vloer naar boven kwam.

Daarna was het tijd voor nog een biertje. 

Vandaag gewerkt aan de plaat. 

Geluiden zoeken en geluiden zoeken. 

Meestal is dat het meest tijdrovend.

Ik kreeg niet het geluid wat ik wilde. 

De Synergie klinkt erg gronderig. 

Eerste opdracht. 

Een film van een kwartier over de marathonloop in New York. 

Een film zonder tekst, 

dus met constant muziek. 

De marathonfilm productie zit in hetzelfde huis 

als de Hero-afdeling-reclame-film. 

We werden uitgenodigd om 3 filmpjes te bekijken

die over Hero-jam en rookworst gingen. 

De bedoeling was dat ik ook voor deze filmpjes 

muziek zou gaan maken. 

Er werd afgesproken dat ik in korte tijd 

iets zou laten horen op een demobandje. 

Voor Hero jam en worst zijn we ‘geslaagd’. 

Iets meer majeur was het advies.

Ik was het daar niet mee eens. 

In dit filmhuis hangt een langzame sfeer.

Morgen komt Claus uit Duitsland

om de plaat die nu uitgekomen is te beluisteren 

Hij zit een beetje in hogere sferen,

rookt bidies en ziet er een beetje onduidelijk uit. 

Zijn vriend komt ook mee, 

slagwerker van Flairck. 

Ze zullen wel vreemd opkijken 

dat ik nu muziek maak op jam en rookworst. 

Ze vonden de muziek op de plaat minder mooi

dan in de dansvoorstelling van Bart Stuif

In de zaal klonk het inderdaad veel beter. 

Ik hoorde de plaat versie nu ook voor het eerst. 

Veel te scherp. 

Dat was het werk van Toni Vierra,producent en componist 

Eigenlijk was het geen gehoor. 

De ‘marathon’ is klaar. 

Daarna 4 dagen achterelkaar het huis opgeruimd. 

Die dikke marmot hebben we weg gedaan. 

Natasja zorgt er niet voor. 

Buiten op het terras 2 verrotte ratten opgeruimd. 

Deze zaten vol met maden. 

Dat was dus wel even een studie waard.

Crisis. 

Ik word geluidsziek.

In de Bloemstraat was alles weer moeilijk en zwaar.

We begonnen met het eten van een chroissant.

Er bleek veel lucht in te zitten. 

We moesten daarna boterhammen smeren 

en koffie drinken van het merk ”hartenvriend”.

Morgen gaan we bandjes maken voor reclameburo’s.

Muziek gemaakt voor Heuga-tapijten. 

Leuke opdracht. 

Tijdsduur anderhalve seconde.

Zeer inspirerend.

We gaan muziek maken 

voor een speelfilm.

Dus geen klagen. 

Toch vind ik alles wel saai. 

Vandaag gaat het weer wat beter

maar het gevoel zit nog dicht.

ik wil weer een vleugel.

De speelfilm gaat door.

Jean lijkt op veel mensen door elkaar.

en is een beetje ingewikkeld.

Vandaag waren we begonnen met de ‘flashbacks’,
kwamen vandaag niet verder dan de ‘boem' en de ‘cameraflits’.

De muziek komt vandaag moeizaam op gang. 

Het ‘strandstukje’is wat geluid betreft moeilijk. 

Het geluid moet een akoestische piano zijn. 

Ik heb geen mooi pianogeluid. 

De meeste hebben een te ongevoelige aanslag

en een te harde attack.

Toen ben ik gaan schelden. 

We gingen verder met de kermis+schiet+slotscene.

Jean munt uit in vaag gedrag. 

Hij kwam aan zetten met drie taartjes. 

Ik was er niet. 

Mijn taartje bleef liggen. 

Hij vroeg niet waarom ik er niet was. 

Morgen komt hij naar het ‘treurige eindstuk’ luisteren.

Er was een zakelijke bespreking over de film. 

De man was erg traag. 

Ik merkte dat hij het een risico vond mij te nemen 

omdat ik niet bekend ben in Nederland. 

Het werd 8000 gulden. 

Max vond dat te weinig.

Daarna nog even bij Hilberdinck geweest 

en de beroemde brandweerfilm gezien. 

Wat zijn mensen toch langdradig, 

of heb ik een kort draadje?

De Synergie is erg asociaal. 

Geen enkel ander instrument kan het velen. 

Alles ligt stil vanwege de vorst. 

De Uiverfilm van Arie van Wieringen, 

maar ook 'de filmassociatie' ligt stil. 

Er is weinig geld. 

Nu pas begonnen aan de Uiverfilm.

Vanmorgen een interview voor de radio 

naar aanleiding van de film Parfait Amour.

Het is druk. 

Vanmiddag begonnen aan de documentaire 

van de F.N.V begonnen van Benno .

Officieel is hij geluidsman bij de V.P.R.O., 

maar wilde blijkbaar eens wat anders. 

De film bestaat uit drie delen. 

Veel muziek, veel eisen. 

Het eerste deel met barrok-achtige muziek. 

Clavesimbel? 

De gitaren waren weer te licht..... 

Benno is lastig en onzeker. 

Er moet wel erg veel muziek komen. 

De documentaire bestaat uit drie delen.

Gelukkig staat het Benno-verhaal nu even stil. 

De speel-film niet.

Die moet eindigen met een orgeltje

dat oud en vermoeid moet klinken.

Ook onschuldig dom en vals. 

Ik ben benieuwd of dat allemaal wel lukt. 

Vanmorgen was het orgeltjes-stuk klaar. 

Jean zit de hele tijd te monteren. 

Hij is er misschien in gebleven, 

want hij heeft lang niet meer van zich laten horen. 

Het lijkt of ik in verwachting ben. 

m. denkt dat het psychisch is. 

Te veel werk, te weinig liefde.

Dan maken we toch een mooie romantische wals 

van een half uur lang?

Het werden 3 walzerige weken.

Gister de test gedaan. 

Ik ben in verwachting. 

Waarschijnlijk een miskraam.

Ik moet nog onderzocht worden,  

maar wil ondertussen veel roken en veel eten, 

van alcohol moet ik niks hebben. 

Ik ben moe.

Vandaag wel gewerkt, 

maar alles ligt een beetje stil 

vanwege de miskraam. 

‘s avonds doe ik helemaal niks meer. 

Officiele zwangerschapstest in het ziekenhuis 

met verplicht een volle blaas.

Ik was nu niet meer in verwachting

maar was het wel. 

Toch moet ik mij verder laten onderzoeken. 

Er is nog iets niet goed.

m. zit onder spanning. 

Niet zozeer vanwege die miskraam, 

maar omdat het werk nu stagneert

hij ruimt niet op in zijn hoofd.

De pillen maken me erg misselijk. 

Ik moet ze 10 dagen slikken. 

Tussen de pillen door 

moet ik iets maken voor 'Paspoort' (NTS)

een tv programma voor buitenlanders.

nog steeds moe. 

De tabletten doen blijkbaar uitstekend hun werk. 

De krampen in m’n buik zijn verschrikkelijk. 

Maar het werk gaat gewoon door.
ik moest kijken naar een nieuwe montage van Jean.

De film was mooi geworden 

en de muziek paste er goed bij. 

We kregen veel complimenten. 

Om half 5 komt Kees Hinde, ook filmer.

Ik heb een kast vol uitpuilende was.

Het hele huis is een puinhoop

en het schijnt buiten heerlijk warm te zijn. 

Ik merk het niet.

Mijn manier van werken is een echoscopie van mijn gevoel. 

Daar moet niet te veel aan getornd worden.

Ik ben alleen thuis 

en loop maar wat rond. 

M. heeft vannacht tot 4 uur zitten mixen. 

Vanmiddag heb ik nog even 

een 'hoempa-stukje' gemaakt voor de cafe-scene. 

Ik hoop dat ‘Paspoort’ wordt verkocht. 

De Fostex voldoet niet meer. 

Het galm-apparaat ook niet. 

We hebben een computer nodig voor de Synergie.  

M. heeft weer tot 5 uur in de nacht gewerkt. 

'Het boerenstuk' is goed gelukt. 

Laat dat maar aan mij over….  

‘Paspoort’ is aangekocht. 

m. doet niet blij en is afstandelijk. 

Hij kan zich niet ontspannen. 

Misschien moet ik hem aan het schrikken maken. 

Hij slaapt het liefst.

Ik wordt stom van de verbouwing.

De echte sloop begint maandag. 

Dan gaan de muren er uit. 

We zitten nu midden in het puin. 

Wat een puinhoop.
Hans werd woedend op mij. 

Ik keek te veel terwijl hij werkte. 

Daar kon hij niet tegen.

Weer terug van vakantie. 

Moe van die eindeloze busreis. 

De studio op nieuw klaar gemaakt. 

Alles schoongemaakt 

en de nieuwe 8-sporen bandrecorder neergezet. 

Bandje maken voor reclameburo’s.

Ik heb erg veel last van het café onder mij. 

Door de verbouwing lijkt de muziek daar harder klinken. 

Het kan ook zijn omdat er nieuwe boxen zijn geplaatst.

Ik kan er niet van slapen. 

Al duizend keer heb ik gevraagd 

of de muziek ’s avonds zachter mag.

Maar Truus trekt zich nergens wat van aan. 

Het lawaai wordt juist steeds erger.

We zijn naar het strand geweest bij Bloemendaal. 

De zon was heerlijk zacht.  

De zee was bruin. 

Wat zou het heerlijk zijn 

als we geen geld hoefden te verdienen. 

Ik kan niet meer slapen. 

Net nu alles zo mooi verbouwd is moet ik vluchten. 

Vreselijke ruzie gehad met Lien Bijl van beneden. 

De kinderen moeten inslapen met keiharde muziek. 

De televisie kan ik ook niet meer verstaan. 

Geen opdracht.

Ik wil hier weg.

De auto moet ook weg. 

Er hangt nu een kaartje voor het raam

van het slurpende beest :1300 gulden 

motorisch betrouwbaar. 

Ik slaap nu in de studio in de Bloemstraat. 

De kinderen slapen door het geluid heen gelukkig. 

M. verdient wat bij Hans.

Hij zit ergens onder grond en moet een heel trappenhuis verven.

700 gulden.

Ik loop iedere dag van mijn huis naar de Bloemstraat. 

‘s avonds lopen we samen terug naar mijn huis, 

naar de kinderen en om te eten. 

M. gaat dan ‘s avonds laat weer 

terug naar de Bloemstraat.

De studio, het café, en de auto is nu mijn huis.

Morgen advertentie plaatsen voor een ander huis.

Ik wil stoppen met de muziek 

en de hele samenwerking. 

Maar dit scheidingsprobleem 

lijkt nu weer even overwonnen.

We zijn weer begonnen met het eeuwige Benno-verhaal. 

Telkens blijkt het weer niet af te zijn. 

Voor het eerst weer eens vroeg naar bed gegaan

dat wil zeggen 12 uur. 

De documentaire is klaar. 

We hebben gewerkt tot 3 uur in de nacht. 

Ik zorgde nog voor een leuke spanning.

Vlak voor het einde kon ik niet meer. 

De zuurstof was op. 

m. werd kwaad. 

Een Underberg zorgde nog net 

voor een laatste beetje zuurstof om het af te kunnen maken. 

Premiere in het congresgebouw de Rai. 

De muziek was slecht gemonteerd. 

Het liep achter, het sleepte en het was te zacht. 

Jammer. 

Geen Benno’s meer graag. 

Wel de 5000 gulden.

In het café zei m. iets leuks

over de jongen met het blonde haar 

en de geel geblokte bloes. 

Hij stond buiten de groep

en deed erg zijn best om erin te komen. 

M.: hij beseft niet dat hij ook aardig is

zonder die groep. 

Daarna volgde hij het meisje met de x-benen.

Het is warm. 

We zijn naar het IJselmeer geweest. 

Ik moet met Antoinette praten over jazz. 

Ik snap niks van deze muziek. 

Zij moet mij dat uitleggen.

We zijn verhuisd naar Gaasperdam. 

Het is hier erg rustig, 

een verademing.

Jean belde voor een t.v. productie.

Synthesizers worden steeds vervelender. 

Ik wil het grote midi-klavier + perfect pianogeluid. 

Ik heb genoeg van synthesizers.

We moeten gauw met de tv productie van jean beginnen. 

Geld geld geld.

we staan te veel rood  

Ik heb het druk gehad met‘Biografie’

Het tv stuk van jean. 

Alles schettert nog in mijn oren. 

‘s zomers lijkt het hier een rustkuuroord. 

Best mooi. 

Stil en groen.

Ik ben nog steeds bezig voor Jean. 

Veel gemier altijd op het laatst. 

Ik wordt er vaag van.

De sampler

Een nieuw tijdperk. 

M. is er druk mee in de weer. 

en weet nog niet precies hoe het werkt.

Hij heeft zichzelf geinvesteerd in de muziek. 

Er is geen afstand meer. 

Ik wordt benauwd.

Bandje samengesteld voor een reclamebureau

Een klein kamertje vol met apparatuur. 

Er is ruimte gebrek. 

Er moet royaal gestekkerd kunnen worden.

Daartussen moet ik kunnen lopen en liggen.

Zitten hoeft niet. 

Ik moet ook veel flessen wijn hebben 

om me volwassen te kunnen ontspannen. 

Een klein flesje per dag is knullig.

De zomer is bejaard.

Onze nieuwste hit ‘het wijnlied’.

M.is heel plichtsgetrouw 

ook al vind hij het taxirijden erg vervelend. 

Hij kan onze muziek-kinderwereld nu niet aan. 

De overgang is te groot.

m. heeft steeds moeheidsaanvallen 

vooral ‘s avonds. 

Ik vind het niet gek. 

Het wordt nooit vroeger 

dan half 2 of half 3 voordat we naar bed gaan.

Misschien gaan we terug naar de stad.

We hebben veel gewerkt. 

Morgen nog een vioolstuk maken 

en de proefband is klaar. 

Ik ben helemaal zitterig geworden 

en dat geeft een vormeloos gevoel.

J. van den Berg woont aan de Waal 

met zijn vrouw en kinderen. 

Het huis is oud en groot. 

Toen we daar gisteren waren schonk hij veel wijn in. 

Zijn vrouw kwam met walnoten 

die ze had opgeraapt uit de tuin. 

J. spreekt in flarden, 

en maakt zijn zinnen niet af. 

Toen we weggingen kuste hij ons. 

Maar ik denk dat hij zich zelf kuste. 

In december gaat zijn nieuwe voorstelling in premiere

Hij wil onze muziek.

We zijn druk bezig met de voorstelling van J. 

Dat betekent weer helemaal zitterig worden 

en koude benen. 

Daarom ga ik tijdens het spelen 

in de vreemdste houdingen zitten. 

Het betekent ook dat we weer naar het café moeten, 

maar die zijn hier niet. 

Daarom heeft m. voor 100 gulden drank gekocht.

De proef is klaar. 

M. vond mij niet fanatiek genoeg. 

Maar hij snapt het niet. 

In een beginfase moet ik vaak opstaan 

en iets anders gaan doen. 

In de volgende fase 

versteent mijn lichaam in de stoel. 

Ik kan dan ook geen eten meer koken

en eten we raar.

Maar dan begint het eigenlijk pas.

Zeven uur gedaan over een paar tonen. 

De Synergie moet weer gehuurd worden 

en er moeten speciale geluiden worden gesampled.

J. belt me op uit Parijs.
en wil dat we naar Parijs komen

om zijn voorstelling te bekijken. 

Een vreselijk overdreven idee, vind ik. 

Ik wil het eigenlijk niet. 

Maar we doen het toch.

Als we de kinderen meenemen

wordt het misschien nog leuk.

We kunnen logeren bij Pascal en Rose.

Liesbeth gaat ook mee.

De voorstelling was goed. 

In de zaal kwamen we die jongen 

van de v.p.r.o tegen.

Hij deed erg hip en 

vond het ook belangrijk deze voorstelling te zien. 

Het belangrijkste stuk voor J. is klaar. 

De voorbereidingen wat het geluid betreft 

waren wat zenuwachtig. 

Ik kon het ‘Kermisgeluid’ niet meer vinden 

en dat was juist wat J. zo geweldig aansprak.

De dx is verkocht. 

Een leeg gat in de studio. 

De Synergie is terug, 

maar er gingen veel stekkers kapot. 

Het werk voor J. is zo’n beetje klaar.

Tenminste voor mij.

M. moet nog mixen. 

Maar heeft er nu al pukkels van gekregen 

en een opgezette klier. 

Ik fleur daarentegen helemaal op. 

Op na de eerste try-out.

Het vriest nu ‘s nachts 16 graden.

De Gaasperplas zit dicht. 

De zon scheen en het was windstil

Iedereen was op het ijs.  

We werken hard aan de lp voor Holland Music. 

Het 3e stuk is klaar 

Ik wacht nu verder op mysterieuze invallen

Er is veel werk.

twee bedrijfsfilms, 

een t.v.spot, 

en een documentaire voor de EO. 

Ik kan op de een of andere manier nog niet beginnen. 

Morgen worden muziekproefjes opgehaald

voor een reclamefilm, 

dat gaat over haaraccessoires van Zenner. 

Daarna:

Om half tien vanmorgen kwamen Willem en Anton. 

Strak in het pak en met geföhnt haar. 

Natuurlijk op doorreis naar het reclameburo in Haarlem. 

Ik was nog te slaperig om hier flitsend rond te springen. 

Probeerde toch op een vlotte manier koffie te zetten 

maar lachte met moeilijke spieren.

De nadruk ligt vandaag voornamelijk weer op het zitvlak. 

Behalve Willem en Anton 

was er nog iemand die Bert heette.

Een wilde avond volgde 

op basis van een flinke bel Armagnac. 

Bert leek op Mick Jagger

Dit drietal zag wel wat in mij

en dachten wel een nieuwe groep op te kunnen richten 

met mij als componist en toetsenist.

Bbert was de zanger van een al bestaande hardrock groep, 

en Willem was de producer van Tineke de Nooy. 

Hij wilde wel eens wat anders, 

en vond dit helemaal te gek.

Ik voelde me saai

en had geen idee 

wat zij allemaal voor ogen hadden. 

De bedrijfsfilm voor van Gend en Loos 

is ook al weer klaar

Mijn hoofd doet pijn. 

Het weer is slecht. 

Iedereen praat er over

De weermannen voelen zich schuldig. 

Over een week gaan we zes weken naar Amerika. 

Misschien komen we nooit meer terug. 

M. heeft dan een baan gevonden in Disneyland 

en ik ben reisleidster geworden in de Grand-Canyon . 

We wonen dan wel ver uit elkaar. 

Maar dat geeft niets 

want ik zit vaak in een vliegtuigje 

dat toeristen boven de Canyons rondvliegt.  

Ik vlieg elke dag van Los Angeles naar de Grand Canyon.

De poesen werken dan in een dierenwinkel 

en Pierre zit nog steeds in Kansas als graanimporteur.

Vandaag is hij jarig, maar nu in Amerika. 

Dinsdag moeten we om vijf uur op. 

We zijn vier dagen terug uit Amerika en gestopt met roken. 

Ik kon nog steeds niet werken zonder sigaretten. 

De ‘parabels’ van Jan Keja op de televisie gezien. 

Mijn muziek klonk er leuk bij. 

Dit is een serie van 5 delen voor ‘jeugdige kijkers’. 

Het tv stuk voor de vpro hebben we nu hier op video. 

Dat werkt makkelijker. 

Vooral de 20 muziekbruggetjes gaan dan makkelijker.

Ik lig in bed te schrijven. 

M’n ogen vallen bijna dicht 

en het scheelt niet veel 

of ik schrijf gewoon door op het laken. 

Anton was hier al om kwart over negen  

Er is onenigheid met geld. 

Het word een ‘zaak’. 

De ‘Zaak Anton’.

De ‘Zaak Jean’ is ook bezig. 

Dat gaat niet over geld, 

maar alles duurt bij hem lang. 

Ik heb vanavond de eindmontage gezien. 

Die is minder rustig dan eerst.

Jammer. 

We hebben nu veel geld gelukkig.

Maar ik vind daar niet veel van 

zolang we daar nog geen huis voor kunnen kopen. 

Er wordt een singel gemaakt 

van mijn reclame muziek voor Zenner.

Allemaal leuke plannetjes natuurlijk.

Hij is bijna af. 

Ik heb er gehakt van gemaakt. 

Gelukkig vind ‘iedereen’ het mooi. 

Schouders en nek doen pijn. 

Het hoofd barst niet. 

Die muziek van die Pygmeeen op de radio

maakte grote indruk op mij. 

Het klonk zacht en ontspannen. 

De’Zaak Anton’ gaat op een misdaad film lijken. 

Er is alweer wat tijd verstreken. 

Over een week komt Pierre al weer thuis uit amerika.

Hij is een jaar weg geweest.  

We kunnen een stuk land kopen in de Ardennen. 

Samen met Hans willen we daar een huis bouwen.

Maar we zijn moe.
Moe van de muziek, 

en krijgen steeds meer ruzie. 

M. wil verder. 

Ik niet meer. 

Volle maan. 

M. is bezig met het verkopen van apparatuur. 

Daarna diepe ellende. 

We zitten nu met een stom plat tx-synthesizertje.

Daar komt gewoon geen geluid uit. 

Alles is nu moeilijk en onzeker.

De herfst is vroeg begonnen. 

Het weer is al 10 dagen zwartachtig. 

De meeste kleren heb ik weggegooid. 

Die ik over heb gehouden vind ik ook niet mooi. 

Er moet iets gebeuren. 

Dit leven stopt. 

Het is afgelopen met de samenwerking 
van meer dan tien jaar. 

en dat voelt vreemd, droevig en bevrijdend. 

Toch is het niet helemaal doorgedrongen. 

M is ook druk bezig iets anders te zoeken.

Ik ook. 

m. had veel meegemaakt vandaag. 

Hij ging van b. naar g. 

van g. naar p. 

van p. naar g. 

van g. weer naar b. 

en toen weer naar g. 

ik ben in g. gebleven. 

Even nog in b. geweest, 

maar verder niet.

Veranderingen zijn bezig.

Ik ben les gaan geven

En heb nu 5 leerlingen. 

m. heeft ook pianoles.

Hij is mijn 6e leerling. 

Tevens heeft hij een nieuwe bril. 

m. heeft iets gevonden

en werkt nu bij het Krater-theater, als vrijwilliger. 

Hij vindt het niks, 

maar probeert op deze manier contacten te krijgen

Ik ben opnieuw aan het studeren. 

Czerny, Bach, muziekgeschiedenis en harmonieleer.

Er is weer wat meer lucht. 

Maar M. is boos dat ik een vleugel wil. 

Toch kan ik geen les geven op een electrische piano. 

De vleugel komt er wel. 

Onze nieuwe richtingen liggen nu vast. 

Ik heb een witte russische vleugel gekocht. 

Een krachtpatser. 

Grof, zwaar en stug. 

Om er weer in te komen weer pianoles genomen. 

Ik heb twijfels over mijn nieuwe leraar. 

Volgens hem is de Tchaika gemaakt 

toen Chroetschjef aan het bewind was. 

Daarom is het een slechte vleugel.

Ik vind hem voorlopig wel goed. 

Hij speelt zo zwaar dat mijn spieren ontwikkeld raken.

Voor het ‘toucher’ is hij slecht

Maar dat kan me voorlopig niets schelen. 

De Tchaika begint te vervelen. 

Ik verheug me op een nieuwe vleugel

Het KNTV geeft me een lening.

De studie gaat goed.

Er breekt een wat grijze tijd.

Grijs is een vreemde kleur. 

Een overgangskleur. 

Ik heb een grijze vleugel op het oog. 

Hij staat te koop bij Christofori.

De Tchaika is verkocht aan een dame.

Haar man was jarig, 

en wilde haar man een origineel kadootje geven. 

Deze witte kleine vleugel 

zou het goed doen in het interieur.

Zelf kon ze niet spelen. 

Ze kocht hem binnen 5 minuten, 

zonder hem van binnen te bekijken. 

Ik heb nog wel voor haar gespeeld 

om de ‘prachtige’ klank te laten horen, 

waarbij ik het pedaal veel ingedrukt hield. 

Vrijdag komt de Kawai. 

Het broertje van de Yamaha. 

Mijn gedachten over de muziek 

worden op een vliesachtige manier ontsluierd. 

Maar inmiddels ben ik ook officieel filosoof geworden. 

Ik zie deze ontwikkeling als gunstig. 

Je kunt met dit beroep weinig doen. 

In combinatie met de muziek 

is het echter leuk en verrijkend. 

Behalve als ik lig 

dan stopt het denken radicaal. 

De drukte is groot. 

Het is zomer.

m. gaat elke dag naar Krater.

Ik geef les en krijg steeds meer leerlingen. 
Het gaat weer goed.

Einde

Onder: video-opname voor het optreden. ( foto: Anneliese Wolf)